1-ایده های کتاب خود را جمع آوری کنید
اگر داستان غیرداستانی می نویسید، خوانندگان انتظار دقت و تحقیق دارند. اگر داستان نویسی می کنید و داستان شما در مکان های واقعی اتفاق می افتد، جزئیات مهم هستند. هر نویسنده خوبی سیستمی برای تنظیم ایده ها برای کتاب های فعلی و آینده خود دارد.
این گزینه ها را امتحان کنید:
- یاد بگیرید چگونه روزنامه نگاری کنید
- یک Zettelkästen شخصی نگه دارید
- از نقشه ذهنی استفاده کنید
- با استفاده از کارت های شاخص مانند گرین یک کتاب معمولی نگه دارید
درس اصلی این است که نوعی سیستم برای ذخیره و تنظیم هر ایده کتاب در یک مکان داشته باشید.
نکته: یادداشت های Kindle خود را از کتاب های دیگر حداقل یک بار در هفته مرور کنید. از چیزهایی که فراموش می کنید شگفت زده خواهید شد.
2. آنچه کتاب شما درباره آن است را مشخص کنید
یک تکه کاغذ خالی بگیرید و یک ساعت را صرف پرسیدن و پاسخ دادن به سوالاتی مانند:
- این کتاب مال کیه؟
- ایده بزرگ پشت کتاب من چیست؟
- نقاط قوت و ضعف من چیست؟
- کتاب من چه تفاوتی با عناوین دیگر دارد؟
- چرا مردم باید پول (یا زمان) خود را صرف خواندن آثار من کنند؟اینجا را بخوانید.
- چه چیزی می توانم ارائه دهم که هیچ کس نمی تواند؟
هیچ کس مجبور نیست پاسخ های شما را بخواند، پس صادق باشید. آنها به شما کمک می کنند که یک پیش نویس اولیه مختصرتر بنویسید. نوشتن رایگان نیز می تواند به این مرحله کمک کند. مگر اینکه در حال نوشتن داستان های تخیلی یا غیرداستانی هستید، بیانیه ای برای کتاب خود ایجاد کنید که آن را در یک جمله توصیف کند.
در اینجا سه قالب وجود دارد:
کتاب من به ________________ که ________________ ________________ را دریافت کند کمک می کند.
کتاب من به ________________ آموزش می دهد که چگونه ________________.
کتاب من به ________________ که ________________ به ________________ کمک می کند کمک می کند.
بیانیه من برای قدرت خلاقیت این است: “کتاب من به افرادی که فکر نمی کنند ایده ای دارند کمک می کند تا خلاق تر شوند.”
انجام این کار اضافی از قبل به شما کمک می کند تا ساعت ها صرف نوشتن نکنید، اما بعدا متوجه می شوید که از ایده خود متنفر هستید. اگر کتاب خود را خودتان منتشر می کنید، بیانیه موقعیت و پیشنهاد کتاب نیز به شما کمک می کند کتاب خود را بازاریابی کنید.
نکته: بیانیه های موقعیت یابی تست جاده با نوشتن و انتشار مقالات کوتاه مرتبط با آن موضوع در وبلاگ های محبوب و سایر پلت فرم های نوشتن مانند Medium.
3. تصمیم بگیرید که چه نوع نویسنده ای هستید
دو نوع نویسنده وجود دارد: شلوار و پلاتر.
شلوارها نویسندگانی هستند که جلوی صفحه خالی می نشینند و فقط تصوری مبهم از اینکه به کجا می روند یا داستان درباره چیست. آنها از روی صندلی شلوارشان می نویسند و در طول مسیر چیزهایی اختراع می کنند و خوشحال می شوند که ببینند شخصیت هایشان آنها را به کجا می برند. آنها با ارتباط با خدا، موز یا ناخودآگاه خود می نویسند.
استیون کینگ یک شلوار زن است.
توطئه گران هفته ها یا ماه ها را صرف برنامه ریزی ایده های کتاب خود می کنند. آنها از قبل تصمیم می گیرند در مورد چه چیزی بنویسند. آنها همچنین قبل از شروع، دید روشنی از داستان خود دارند. وقتی نقشه‌کش‌ها می‌نشینند تا بنویسند، ایده محکمی از آنچه می‌خواهند بگویند و تحقیقی برای تأیید آن دارند.
رابرت گرین یک نقشه کش است.
من هر دو روش را امتحان کردم، و هیچ مشکلی در هیچ کدام وجود ندارد. شما متوجه خواهید شد که چه نوع نویسنده ای هستید و اگر وارد شوید و کار را انجام دهید، صدای نوشتن شما ظاهر می شود.
به یاد داشته باشید، همانطور که ست گودین می گوید، “روند نوشتن هر کس متفاوت است.”
پس از سال‌ها بازنویسی دردناک، دست‌نوشته‌های ناتمام، و کندن موهایم، متوجه شدم که یک نقشه‌کش هستم. دوست دارم از قبل بدانم در مورد چه چیزی می نویسم. من باید از قبل بدانم در مورد چه چیزی می نویسم. امروز، من متقاعد شده‌ام که پلاتر بودن به خوبی به اکثر انواع نوشته‌های غیرداستانی کمک می‌کند.
برای شروع نوشتن یک کتاب غیرداستانی لازم نیست متخصص موضوع باشید، اما تا پایان کار به یکی از آنها تبدیل خواهید شد. برای شروع، فقط به صبر و توانایی نوشتن واضح نیاز دارید.
نکته: موضوع یا زمینه ای از تخصص را مشخص کنید که بتوانید در مورد آن به طور طولانی بنویسید و اجازه دهید تخیل شما اوج بگیرد. آزاد نویسی یکی از راه های کشف علایق خود قبل از برنامه ریزی یا شروع کتاب است.
